Jan van Beveren werd op 5 maart 1948 geboren in Amsterdam maar groeide op in Emmen. Vader Wil was in de jaren dertig een geweldige sprinter die zelfs actief was op de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn. In het dagelijks leven verdiende Van Beveren sr. zijn brood in de journalistiek. Vanaf eind jaren vijftig als journalist van de Emmer Courant. Zijn zonen Wil en Jan bleken de sportgenen van hun vader geërfd te hebben. Wil was als betaald voetballer onder meer actief bij sc Heerenveen en Sparta. Zijn jongere broer Jan kwam van 1965 tot 1970 als doelverdediger ook in actie voor Sparta. Wil en Jan begonnen in 1958 hun loopbaan bij de VV Emmen. Het jongste broertje Jaap (tegenwoordig werkzaam op het gemeentehuis van Emmen) is pas op 9 maart 1954 geboren en zal begin jaren zestig zijn debuut maken in het Emmen-shirt.
De broers Van Beveren trappen voor het eerst tegen een bal op de brede middenberm aan de Nijkamperweg 212 waar het gezin in een piepklein huisje woont. Hartstikke leuk om daar te voetballen maar er is niks mooiers dan in het rood-witte shirt officiële competitiewedstrijden te spelen voor de voetbalvereniging Emmen. De jeugdwedstrijden worden gespeeld op een kaalgetrapt veldje op het industrieterrein, achter de kousenfabriek Danlon. Jan begint in de C7 maar de voorganger van Dennis Telgenkamp werkt zich snel omhoog. Via de hoogste jeugdelftallen belandt hij bij het eerste elftal. Op 19 maart 1964 debuteert de amper zestienjarige Van Beveren in het eerste elftal.
Na het vertrek van eerste keeper Teun van der Duin naar Veendam heeft trainer Henk Drewes in het seizoen 1963/1964 een groot probleem. Dat probleem wordt verergerd als reservekeeper Jan Hindreks geblesseerd is en de derde doelman Hennie Duit minder presteert. Op de trainingen heeft Drewes allang gezien dat Van Beveren een geweldig keeperstalent is. Hij geeft de tiener daarom het vertrouwen voor de uitwedstrijd in Leeuwarden tegen Rood Geel. Dat vertrouwen blijkt terecht. Van Beveren staat na zijn debuut nog viermaal tussen de palen en is er grotendeels verantwoordelijk voor dat Emmen uit 22 duels nog achttien punten pakt. Daardoor wordt degradatie uit de eerste klasse C voorkomen.
Het seizoen 1964/1965 verloopt geweldig. Zowel Jan als Wil hebben een basisplaats en met deze twee uitblinkende broers wordt hun club kampioen van de eerste klasse C. Na een slopend seizoen eindigen Emmen en Zwaagwesteinde met dertig punten uit 22 duels op de gedeelde eerste plaats. Er moet een beslissingswedstrijd gespeeld worden. Die cruciale wedstrijd wordt gespeeld in Hoogezand.
Eerste elftal-grensrechter Hagenouw organiseert busreizen naar Hoogezand. Die reis kost maar een gulden per persoon en 3000 Emmen supporters maken daar gebruik van. In Hoogezand zitten en staan er 10.000 (!) toeschouwers rond het veld. Het is sfeervol maar ook uiterst spannend in Groningen. Op het moment dat de scheidsrechter affluit heeft Emmen met 2-1 gewonnen. Het is feest en het veld loopt vol met supporters die als eerste hun jonge keepersheld op de schouders nemen.
Als beloning voor het kampioenschap zijn er niet alleen bloemen maar mag er ook deelgenomen worden aan de strijd om de algehele amateurtitel van Nederland. Waarschijnlijk is er in Emmen iets te veel bier gevloeid want de pijp is leeg. In een competitie van zes ploegen eindigen Jan en zijn teamgenoten op de vijfde plaats.
Zo presteren op jonge leeftijd blijft niet alleen in Drenthe onopgemerkt. Op 14 februari 1965 bezoekt een scout van Sparta de wedstrijd Alcides – Emmen (1-1). De Sparta-scout schrijft het volgende in zijn notitieboekje: ‘Goed aanvoelen, goed vangen en opstellen. Rustige, fantastische reactie. Kan groot doelverdediger worden.’ De kans is groot dat anno 2019 scouts van internationale topclubs dezelfde woorden noteerden in hun rapport over keeper en Emmenaar Kjell Scherpen die uiteindelijk in de zomer van dat jaar zou vertrekken naar Ajax.
Een andere Sparta-scout is op 21 maart 1965 na afloop van de in 2-2 geëindigde wedstrijd tegen Zwaagwesteinde nóg positiever over Van Beveren. ‘Enorme capaciteiten, geen enkel zwak punt. Geen moment aarzelen.’
Het is dan ook niet meer dan logisch dat Jan van Beveren in de zomer van 1965 vertrekt naar Rotterdam. Daar groeit hij uit tot een absolute topkeeper die na zes jaar in het Spartaanse doel te hebben gestaan in 1971 naar PSV vertrekt. Pech, blessures en een conflict met Johan Cruijff voorkomen dat de beste keeper van het land met Oranje actief is op de grote internationale toernooien. Wel speelt hij 31 interlands en wint ‘de Beef’ met PSV meermalen de landstitel en landelijke beker en eenmaal de UEFA Cup.
Van Beveren sluit zijn actieve carrière af in Amerika waar hij na zijn loopbaan jeugdtrainer wordt. Hij overlijdt op 26 juni 2011 in Beaumant (Texas, Verenigde Staten) aan een hartstilstand. Van Beveren werd 63 jaar.
Op zondag 2 augustus 2015 is in het FC Emmen-stadion een tribune naar hem vernoemd.
Terecht.
