Het is woensdagmiddag 18 juli 2018 en ik zit naast Jan Korte op de hoofdtribune van De Oude Meerdijk terwijl wij uitkijken op het veld waarop over vijf maanden Feyenoord te gast zal zijn. Wat kan hij zich nog herinneren van dat legendarische bekerduel met Veendam tegen Feyenoord?
‘Ik had die wedstrijd bijna niet meegedaan want ik was die week ervoor ziek. Normaal was ik nooit ziek maar nu had ik uitgerekend op dat moment griep. Op die wedstrijddag was ik misschien nog niet honderd procent fit maar zo’n wedstrijd wil je natuurlijk koste wat het kost spelen. Ik kan mij ook nog herinneren dat ik in de dagen voor die wedstrijd fit genoeg was om op de foto te gaan. Het Dagblad van het Noorden publiceerde een foto van mij onder de kerstboom omdat dat bekerduel op Tweede Kerstdag gespeeld werd.’
‘We hadden een volle bak. De Langeleegte was afgeladen vol en er waren noodtribunes geplaatst en trucks om zoveel mogelijk supporters een plekje te kunnen geven (volgens publicaties zaten er zelfs 13.500 toeschouwers in het stadion, H.W.). Er hing een geweldige sfeer alleen was het een zwaar veld en daarom moeilijk bespeelbaar. Feyenoord was favoriet maar voetbalde moeizaam hoewel ze wel op voorsprong kwamen. Wij hadden echt het gevoel dat er wat te halen was. Zij moesten het spel maken en wij vochten met de steun van het publiek voor iedere meter en speelden op de counter. Wij kwamen op 1-1 en in de tweede helft gaf ik een lange bal waaruit de winnende treffer gescoord werd. Ik meen door André Brouwer. Klopt dat?’
Dat klopt inderdaad. Volgens het wedstrijdverslag van Johan Derksen in Voetbal International staat de uitblinkende Jan Korte met een splijtende pass aan de basis van het winnende doelpunt van André Brouwer. De feestvreugde is enorm en duurt tot in de kleine uurtjes. Terecht wanneer je een club als Feyenoord weet te verslaan. Feyenoord maakt tijdens het seizoen 1977-1978 dan wel een minder jaar door maar heeft toch spelers als Bennie Wijnstekers, Michel van de Korput en René Notten. Met Wijnstekers voetbalde Korte in het militaire elftal en met Michel van de Korput werd samengespeeld in de UEFA-jeugd. Samen met René Notten volgt Jan Korte jaren later de trainerscursus oefenmeester I. Notten is van 1992 tot 1994 zelfs nog actief geweest als hoofdtrainer van FC Emmen. ‘Notten heeft het als trainer van Emmen goed gedaan,’ vindt Korte. ‘Hij was een dynamische voetballer en zo liet hij Emmen ook voetballen. Vooruit voetballen, de tegenstander vastzetten en niet de gelegenheid geven om in het spel te komen. Ja je hebt gelijk, dat is een speelwijze die hier in het Noorden wel past. Maar dergelijk voetbal past toch eigenlijk overal?’
De geboren Veendammer heeft een geel-zwart Veendam hart en is in allerlei functies actief geweest voor zijn club. Van voetballer tot technisch directeur en van jeugdtrainer tot hoofdtrainer. Dat Veendam-hart raak je nooit kwijt maar toch heeft hij het prima naar zijn zin bij FC Emmen. Een geweldig leuke club met heel betrokken mensen. Emmen is wel te vergelijken met Veendam, vindt Korte. Als underdog opboksen tegen andere clubs die vaak meer geld en mankracht hebben. Maar door met minder mensen veel te doen word je gedwongen inventiever te zijn en moet je het echt ook samen doen. Dat is toch geweldig? Nee, Korte peinst er niet over om naar een andere club te gaan.
Op het moment dat hij op de hoofdtribune het Feyenoord-shirt aanpakt om daarmee op de foto te gaan loopt toevallig onderaan de tribune directeur Ben Haverkort langs. ‘Hé Jan, wat moet je met dat shirt!’, roept hij. Wanneer ik zeg dat Korte morgen in Rotterdam gaat beginnen lachen zowel Korte als Haverkort. ‘Komen we mooi op een gemakkelijke manier van jou af!’, is het antwoord van Haverkort richting Korte. Voetbalhumor. En dat past mooi bij een eerdere opmerking van Jan Korte over een andere vorm van plezier: ‘Ik ben trainer bij Rolder Boys en dat is een eersteklasser. Bij Emmen sta ik niet op het veld maar ben ik op een andere manier bezig met het voetbal en op een veel hoger niveau. Maar dat maakt mij niet uit. In beide gevallen ben ik namelijk met voetbal bezig en daar haal ik nog altijd enorm veel plezier uit!’
Tot slot, met welke uitslag tegen Feyenoord zou hij nu tevreden zijn? ‘Ik ga weer voor de 2-1!’ zegt de voormalig semiprof met een grote glimlach op zijn gezicht. Na een korte stilte, ‘Met Veendam hadden wij toen een elftal dat collectief heel sterk was. Als het publiek erachter staat dan kan je boven jezelf uitstijgen. Ik was zelf in die wedstrijd tegen Feyenoord niet kapot te krijgen. Wanneer dat met onze spelers weer gebeurd, het publiek staat erachter, wij spelen op 120 procent en Feyenoord heeft net als in 1977 een mindere dag… Ja, dan kunnen wij als FC Emmen ook Feyenoord verslaan.’
Harry Walstra
