Veldwijk kwam in het seizoen 1989-1990 naar Emmen. Onder leiding van technisch adviseur Gerard Metz en trainer Ben Hendriks werd er een team gecreëerd dat minimaal mee kon doen in het linkerrijtje. Achteraf werd het nog mooier en haalde Emmen dit jaar de finale van de nacompetitie, het mooiste moment voor Veldwijk in Emmen.
Veldwijk groeide in zijn tienerjaren op in Zwolle en maakte als A-junior zijn debuut hij bij vv Berkum, waarna hij een seizoen later de overstap maakte naar PEC Zwolle, hier speelde hij zes seizoenen in de eredivisie. Toen hij het laatste jaar met PEC Zwolle degradeerde stond Veldwijk wel open voor een nieuw avontuur en uiteindelijk haalde trainer Hendriks hem naar Drenthe: “Ik kende Ben nog van mijn tijd bij PEC Zwolle, hij vroeg mij om naar Emmen te komen. De hele situatie bij Emmen sprak mij erg aan, er kwamen dat seizoen meerdere spelers met eredivisie-ervaring naar de club. Patrick Bosch kwam van FC Twente, Ben Haverkort van Cambuur, Jan de Jonge van Heerenveen en ik kwam dan van PEC Zwolle. Hiermee werd de nodige ervaring binnengehaald.”
Frank Veldwijk
Emmen had daardoor voor het eerst in de clubhistorie een ploeg die wat kon betekenen in het betaald voetbal. Veldwijk merkte dat Emmen er wel klaar mee was om als het lelijke eendje van het betaald voetbal gezien te worden: “Er werd geïnvesteerd in de spelersgroep en je merkte dat er vanuit de club ambities waren. We pakten de laatste periode van de competitie en dat gevoel namen we mee de nacompetitie in. We zaten in zo’n goede fase, die lijn trokken we door.”
In Emmen begon het voetbal ook echt te leven. In die tijd stond alleen de hoofdtribune nog langs het veld en kwamen er meestal rond de drie- á vierduizend supporters naar de thuiswedstrijden. Voor de nacompetitewedstrijd tegen Heerenveen werden er tijdelijke tribunes geplaatst en deze zaten allemaal helemaal vol. “Een fantastische sfeer,” weet Veldwijk nog te herinneren.
De competitie was in die periode nog anders verdeeld. De eerste divisie bestond uit vijf perioden, deze periodekampioenen werden samen met de nummer twee van de competitie verdeeld in twee poules om te spelen voor een plek in de eredivisie. De winnaars van deze poules speelden in een dubbele ontmoeting om wie er promoveerde naar de eredivisie. “We zaten in de poule bij Heracles en Wageningen. We wonnen uit en thuis van Heracles en de thuiswedstrijd tegen Wageningen werd ook gewonnen. In die tijd kreeg je maar twee punten voor een overwinning, maar geen van die ploegen kon nog op gelijke hoogte komen met ons,” legt Veldwijk uit.
In de andere poule werd Heerenveen eerste, ten koste van NAC en Go Ahead Eagles. Hierdoor kwam Emmen in een tweestrijd met Heerenveen. Over een thuis- en uitwedstrijd werd bepaald welk team zou promoveren naar het hoogste niveau.
Uiteraard baalt hij nog van het verloop van deze finale: “We waren echt heel dichtbij, we wonnen de eerste wedstrijd thuis met 1-0. Uit verloren we 2-0, dat was niet genoeg om door te gaan. We kregen nog een enorme kans aan het eind van de wedstrijd, maar dat is altijd ‘als’. Het was erg zuur, ik kwam écht naar Emmen met het doel om naar de eredivisie te promoveren en het eerste seizoen was dé uitgelezen kans om dat te bewerkstelligen.”
Ook na zijn carrière bleef Veldwijk in Emmen: “Ik woon hier prachtig en had meteen een prettige baan, mijn kinderen groeiden hier op en ik zag op dat moment gewoon geen reden om uit Emmen te vertrekken,” sluit Veldwijk af.
Op dit moment is Veldwijk nog steeds betrokken bij de club als Hoofd Jeugdscout.
Veldwijk in het promotieduel tegen Heerenveen
